تاثیر تراز کمربند سخت کننده بر عملکرد ساختمانهای بلند فولادی تحت زلزله های نزدیک گسل

در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی ، تحت یک گروه هفت گانه از رکوردهای سه مولفه ای حوزه نزدیک و یک رکورد حوزه دور، پارامترهای پاسخ لرزه ای ساختمان های بلند با سازه مقاوم ترکیبی قاب محیطی مهاربندی شده و کمربند سخت کننده بررسی شده است. یک مدل سه بعدی با ساختار قاب محیطی مهاربندی شده، همراه با سه مدل دیگر که دارای آرایش‌های گوناگونی از قرارگیری کمربند سخت‌کننده در ارتفاع سازه هستند، بر اساس ضوابط لرزه‌ای موجود در ویرایش چهارم آیین‌نامه ۲۸۰۰ و نیز مبحث دهم مقررات ملی ساختمان (طرح و اجرای ساختمانهای فولادی) طراحی و با یکدیگر مقایسه شده اند. بر پایه تحلیل رفتار دینامیکی واقعی سازه، رکوردها در حالت میدان آزاد اعمال شده اند. از آنجایی که پاسخ دینامیکی سازه ها رکورد به رکورد با یکدیگر متفاوت است، برای توجیه چگونگی رفتار مدل‌های مطالعاتی، طیف پاسخ سرعت متناظر با هر رکورد آنها رسم شده است. همچنین به منظور تبیین اثرات مودهای بالاتر نیز طیف‌های پاسخ سرعت، در محدوده طیفی متناظر با پریود سازه‌های مطالعاتی بررسی شده است. ارزیابی نتایج این پژوهش حاکی از آن است که وجود کمربند سخت کننده سبب افزایش قابل توجه سختی سازه و کاهش دریفت و لنگر پای سازه می‌شود. هم‌چنین بیشترین تقاضای دریفت برای مدل بدون کمربند سخت کننده و مدل با کمربند سخت کننده میانی، در حدود 0/83 تا 0/9 تراز نرمال شده و برای مدل‌هایی که کمربند سخت کننده در تراز بالای سازه قرار دارد، در 0/5 تا 0/8 تراز نرمال شده اتفاق می‌افتد.